Alweer 20 jaar geleden vroeg een schoolvriendin of ik meewilde met een werkkamp naar de Belgische Ardennen. Zij had in het telefoonboek de YMCA gevonden en een folder aangevraagd. Dat leek me wel leuk, dus ik ging mee. Na die week haakte mijn vriendin af, maar ik bleef. Ik ging twee keer op zeilkamp en toen kwam de bekende vraag: wil je leiding worden?
Na jaren begeleider te zijn geweest bij diverse soorten kampen in zowel Friesland als Leusden verhuisde ik met mijn vriend naar de buurt van Den Dolder waar het landelijk bureau zit. Door mijn studie Journalistiek & Communicatie was ik ook al als vrijwilliger betrokken geraakt bij het ledenmagazine Inclusief en het jeugdwerkblad Komby. Op het landelijk bureau konden ze hulp gebruiken bij het onderhouden van de website en het promoten van de zomerkampen. Ik had tijd over, dus ging ik 1 dag in de week aan de slag als vrijwillig bureaumedewerker. Toen de medewerker communicatie haar baan opzegde, bood ik mijn diensten aan. En zo gebeurde het dat ik van mijn hobby mijn beroep kon maken.
Met veel plezier werk ik nu drie dagen in de week op het landelijk bureau als medewerker communicatie. Mijn vriend is inmiddels mijn man en we hebben drie kinderen. De oudste is ook al besmet met het kampvirus, hij is nu deelnemer bij Fun2Stay.
Dankzij de YMCA heb ik veel geleerd over omgaan met mensen, maar ook kreeg ik de kans betaald met leuke dingen aan de slag te gaan.